gece öksürerek uyandım sık sık.her uyanışımda evin karanlığı korkuttu beni.cenin pozisyonunu alıp uyumaya çalıştım tekrar.korku.çok korkan biri.ben yani.her boktan korkan biriyim.öcü böcü değil ödümü patlatan.belirsiz bir his. kendi içimde saçma totemlerim var.kimseye söylemiyorum.deli sanarlar beni. şu 'wrong'u her duyduğumda içime dolan his. o ne ki? tanrım beni koru,kötü bir şey olacak!işte bu!sadece bu cümle yankılanıyor ya içimde,daha da çok korkuyorum.
geçenlerde tramvaya bindim 3 durak sonrasına gitmek için.sol taraftaki koltuklardan orta kapıya en yakın olanına oturdum.yan tarafımda 50-55 yaşlarında keçi sakallı bir adam elindeki incili okumaktaydı.onun yanında da cübbeli bir genç...cübbe...bir süre sonra tıklım tıklım oldu tramvay anlamadan.hemen sonrasında yükses bir ses geldi sağ koltuklardan.incilli adam cübbeli adama çemkirikordu.babasının çok ezildiğinden,çok fakirlik çektiğinden bahsetti uzun uzun.cübbeliden tek bir cümle:sesini azalt kardeşim.bir süre sonra monolog halinde devam eden tartışmaya tüm tramvay eşlik etmeye başladı.'sevmeyen gitsin' dediler.incilli de 'sevmiyorum da gitmiyorum da' dedi.bu ülkeyi,bu ülkedaşları,bu müslümanları sevmediğini haykırdı defalarca.sonunda incillinin yanına gömleğinin yakasından kıllar fışkıran bir genç geldi ve kulağına fısıldadı.'bak ne kadar demokratız,burda herkes seni dinledi.kimse şiddet göstermedi sana.ama dikkat et arkadaşım seni bi gün öldürürler.köşe başında tak çekerler tetiği.anlamadan ölürsün'.indim tramvaydan.çıkış gişesine yöneldim.yaklaştığımda gişeyi zorlayan yaşlı bir kadın gördüm tramvaya binmek için.bankoda kırmızı harflerle yazılı bir kelime...wrong!
TOTEM?
7 Nisan 2010 Çarşamba
Gönderen esarintulom zaman: 15:57
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder